شعر

 شب مهتابی من

روشنی خانه من

با تو آرام و سکوت خواهم شد

شب تاریک مرا نور امید دادی تو

چشم من قرص نگاهت

این نگاهت به نگاهم

گوید که بخوابم،آرام آرام

که فراموش کنم

غصه ایام گذشته

که منم باتو همیشه

همه شب می مانم

با تو می مانم با تو

ای عشق با تو بودن و با تو زندگی کردن چه زیباست

ای عشق به من بیاموز چه گونه زیستن و چگونه مردن را

ای که با تو نفس کشیده ام،و لحظه های زندگی مرا نقش بسته ای

وجودم سراسر از تو لبریز شده و در کالبد وجودم جای داری

به تو می اندیشم که ابتدا وانتها نداری

ای مقصود دل نیازمندان،نغمه های آفرینش،و سروده های هستی که با تو آغاز و با تو به پایان میرسد

من تو را باز می خوانم ای عشق

 اگر بر نقش های عشق فرهاد

                                             نشان از عشق شیرینی وجود داشت

اگر این عاشق نوپای تنها

                                           نشان از عشق رویایی وجود داشت

به کوی عشق می رفتم همه روز

                                          تا بجویم گمشده خویش را.......

 با پنجره چشمانت

می توان عشق را دید

می توان با نگاهت احساس را تا مرز خواستن تماشا کرد

آری...

با وجود تو گل زیبایی عشق به خودش می بالد

به لطافت نرمی تو باد هم می گذرد پوست تنت

تو اگر باشی...

می توان خلقت بودن این چرخ کبود

که به فریاد دل خسته من یادی نمود

 زندگی زیباست                            

زندگی چون ساحلیست

                                     ساحل تشنه به موج

زندگی مثل دریا...

                               چشم های دوخته دارد زیر آب

چشم های انتظار

                               چشم های بی شمار

زندگی زیباست...

                              زندگی تنها امید آرزوست

 آری...تورا می شناسم

              نگاهت پیام عشق

حضورت آرامش قلب

                 و رویایی همیشه در ذهن

لبخند تو.تولد عشق

          و سکوت تو هزاران حرف های ناگفته در دل

آری...تو را می شناسم

              آنقدر مقدسی که لایق ستایشی

                                                     شکفتن لبخند

به تماشاگه شکفتن لبخند تومی آیم

به خلقت بودن نفس احساست محتاجم

به هوای خوش توبه سراغت می آیم

من به تو نزدیکم ...

                        نزدیکتر از آنچه که می پنداری